هوم.. بعد مدتها یک پستکی بگذارم.
به زودی المپیک لندن شروع میشه. یکی از رشته هایی که جدیدا بهش علاقمند شدم ژیمناستیک هست. به طور خاص البته ژیمناستیک بانوان و باز هم به طور خاص حرکات فلور.
حرکات فلور )Floor Exercise( یک سری حرکات ژیمناستیک
هست که همراه با موسیقی و یک رقص نصفه نیمه هست. یک جورایی به باله شباهت داره.
اینجا دو تا از اجراها رو میگذارم. یکیش مال سال 1976. نادیا کومانیچی واسه پدر مادرها و پدر بزرگ مادربرزگ های ما اسم آشنایی هست. شاید اگر آمار نامگذاریهای ایرانیها در حدود سال 1976 جایی ثبت شده باشه یک جهش بزرگ در کسانی که اسم دخترشون رو نادیا گذاشتن ببینیم.
اگر این ویدیو زیر رو ببنید دلیل شیفتگی دنیا (و ایرانی که هنوز از بقیه دنیا ایزوله نبود) نسبت بهش رو متوجه میشید..
این یکی جدیدتر و مال المپیک 2004 آتن هست:
هر دو این اجراها برای این دو نفر مدال طلا به ارمغان میارن.
نادیا کومانیچی شاید به دلیل سن کمش (14) خیلی آرام به نظر میرسه. بیش از اینکه یک ورزشکار باشه مثل یک
entertainer
میمونه و انگار داره از اوقاتش و خودش لذت میبره.
کارلی پترسن ولی خیلی
intense
به نظر میرسه و وقتی اسمش رو میخونن یک لبخند زورکی تمرین شده تحویل میده (ثانیه 27)
شاید همین تفاوتها باشه که باعث میشه یکی مثل نادیا اسطوره بشه و کارلی پترسن فقط یک قهرمان. شاید هم فقط مساله زمان مطرح شدنشون هست.